Spin Anansi

Vandaag de vijfde dag in Paramaribo. We zijn al aardig gewend en voelen ons heerlijk hier, ha ha nu al! We hebben al heel wat meegemaakt.Laten we bij de eerste dag beginnen.
Maandag kregen we een rondleiding door Paramaribo met een busje, geregeld door Prem (heel aardig mannetje van het stagebureau). We zijn eerst door de rijke buurt gereden, immense villa’s met muren eromheen en te grote schotels in de tuinen. Geen mens op straat te zien, helemaal uitgestorven. Prem vertelde dat hier alle directeuren en drugsdealers wonen.Vervolgens reden we naar het Zuiden, naar de krottenwijken van Paramaribo. Hier wonen voornamelijk de families van de bosnegers, zoals ze hun noemen, creolen eigenlijk.Huizen gebouwd van golfplaat en hout en wat stenen. Overal mensen, spelende kinderen en honden op straat. Iedereen leeft hier op straat. Het was echt niet leuk om te zien. Het voelde net als aapjes kijken in de dierentuin. Een bus vol blanken met grote zonnebrillen op en dure camera’s in hun hand rijden door hun wijk. Wij durfden alleen maar voor ons uit te kijken en we durfden geen foto’s te maken. Voelden ons zeer ongemakkelijk en schuldig dat wij in die bus zaten. Iedereen van ons groepje had dit wel. Alleen twee studentes van een andere opleiding hadden totaal geen last van dit schaamte gevoel, zij filmden ongegeneerd met hun videocamera alle krottenhuizen en mensen. Beetje gek.
Prem wilde ons dit laten zien om het verschil tussen arm en rijk in Suriname aan te tonen.
We zijn ook nog bij de Surinamerivier geweest en hebben een deel van het centrum gezien. Prem vertelde ons wat alles was. Na de rondleiding gingen we naar zijn huis, waar op het erf ook een aantal studenten wonen. Hier zit ook het stagebureau van Prem. Zijn vrouw had wat lekkere hapjes gemaakt voor ons en er stond fris en bier klaar. Daar waren we wel aan toe. Prem gaf ons nog veel leuke informatie en natuurlijk ook de minder leuke dingen van Paramaribo. Hij waarschuwde ons en vertelde waar we voor op moeten passen. We werden helemaal enthousiast gemaakt door de leuke tripjes die hij organiseert tegen een zeer lage prijs. Ouders en mensen die op bezoek komen, mogen ook gewoon mee tegen de studentenprijs. Dus daar gaan we zeker gebruik van maken!
Dinsdag zijn we ’s ochtends naar de stad gegaan om een Surinaamse SIM-kaart te halen. Nu kunnen we gemakkelijk taxi’s bellen en de meiden in het andere huis bereiken om af te spreken. Helaas kunnen we geen smsjes uit Nederland ontvangen en versturen. Dit moet dus nog op het Nederlandse nummer. ’s Middags zijn we naar een zwembad bij een luxe hotel gegaan. Heerlijk de hele middag gezwommen en geluierd op bedjes. We hadden echt een vakantiegevoel! Ik was ook nog vergeten te vertellen dat het elke dag 30 graden is, met een strak blauwe hemel en geen enkele regenbui. Al jaloers? Hoorde dat het bij jullie sneeuwt en vriest…dat kunnen wij ons nu al niet meer voorstellen.
Voor het slapen wilde ik (Mirthe) even snel gaan douchen. Liep er ineens een gele salamander over de muur. Dus ik rende gillend uit de douche. Sunna ging toen maar een kijkje nemen en toen bleek dat er nog iets veel ergers zat dan een salamander. Namelijk een hele grote, harige, zwarte spin. We schrokken ons dood en renden weer gillend de douche uit. Het was 1 uur ’s nachts, dus we konden ook niet de bovenbuurman roepen om ons te helpen. We hebben een uur lang gillend staan proberen de spin weg te halen. Sunna stond in de wc ernaast, op de pot foto’s te maken van de douche om te kijken waar hij was. We durfden hem echt niet weg te halen, dus hebben we hem laten zitten met de deur dicht. Van het douchen is niks meer gekomen, dus hebben we onze bezwete lijven maar bij de wasbak gewassen. We hebben alledrie zeer onrustig geslapen die nacht, omdat je dan denkt dat er overal spinnen en beesten kriebelen. De volgende morgen hebben we de bovenbuurjongen geroepen en hij ging kijken. De spin was weg, gelukkig!! Maar hij vertelde dat we hem wel moesten doodmaken, omdat hij anders terug komt. We zijn nu dus elke keer bang om in de douche te gaan. Maar hebben spin Anansi nog niet terug gezien.
Gister hadden we weer een nare ervaring met een spin.Gelukkig een iets kleinere, maar nog steeds eng! We hadden ons voorbereid door insectenspray te kopen. Maar zelf om zo dicht in de buurt van de spin te komen, vonden we doodeng. Uiteindelijk heb ik schreeuwend de spin bespoten met insectspray. Maar hij was nog niet dood. Hij rende ineens weer op ons af, door de woonkamer. Toen kwam de buurjongen kijken door al het gegil. Hij heeft hem toen doodgemept, zonder enige angst. Ben benieuwd hoe we dit gaan doorstaan de komende vier maanden. En met de tripjes naar de rimboe? We zijn nu al bang!!
’ s Avonds zijn we uitgegaan met 6 meiden. We gingen al aardig aangeschoten naar discotheek Millenium, de enige die op woensdag open is. Daar gingen we helemaal los. We hebben de hele avond gedanst, ik vond het geweldig: alle muziek die ik leuk vind!!! Wellie, je had gelijk, net rumba. Alleen dan zonder vervelende kerels. Want het gekke is dat je op straat altijd en door iedere man wordt lastiggevallen (nagefloten en iedere auto toetert), maar in de discotheek het tegenovergestelde. Iedereen is happy en niemand doet vervelend. Dit vonden wij zeer verrassend en eigenlijk heel prettig.
We beginnen ons nu echt wel thuis te voelen. Het huis is prettig, we wonen bij een gezin in. Wij hebben de onderste verdieping. Het is een veilig gevoel en de jongens kunnen ons helpen met de spinnen enzo. Het adres is Swastikaweg 30, Kwatta Paramaribo, Suriname. Postcodes kennen ze hier niet. Kwatta is de wijk waarin we wonen. Het is gelukkig een hele veilige buurt.
De muggen vallen redelijk mee. Deet helpt inderdaad (wellie) echt geen reet! Wat een kutspul. Hier hebben ze Insect en dat werkt uitstekend. Toch hebben we wel wat beten en je moet je altijd heel goed insmeren. Maar ja, hoort erbij.
Morgen gaan we voor het eerst kijken op de school. Prem gaat mee om ons voor te stellen en dan maken we kennis met iedereen. We zijn zeer benieuwd. Maandag begint onze stage echt. We mogen dan een week lang iedere dag in een andere klas rondkijken en daarna kiezen voor de klas die we het leukst vinden.
Ik heb nu geen zin meer om te typen. Is ook al een aarig lang verhaal. Bedankt voor alle lieve reacties op het vorige berichtje. Is echt leuk om te lezen. En iedereen schrijft dat het sneeuwt, zielig voor jullie. We denken wel even aan jullie als we in de zon liggen te bakken ;)
Na de eerste week school zullen we wel weer wat laten horen.
De foto’s komen ook snel bij dit bericht, maar ik weet niet of dat nu gaat lukken.
Tot de volgende keer maar weer. Liefs Sunna en Mirthe